Sommaire
1/ Winy Maas
He builds some of the most beautiful contemporary buildings in the world. Architect Winy Maas opens the doors to a penthouse by Molteni & C in one of the ‘Valley Towers’ in Amsterdam.
Barbra Verbij
Winy Maas kijkt graag omhoog en ziet ver. Hij omschrijft zijn architectuur graag als ‘sociaal, open en intelligent’. Een architectuur die rekening houdt met haar omgevingscontext, meestal een stedelijke omgeving, om deze beter zichtbaar te maken en aan te passen aan de grote sociale en culturele vraagstukken van vandaag.
Winy Maas (61), zoon van een Nederlandse bloemist en landschapsarchitect, pleit voor een stadsmodel dat zowel dichter als intiemer is, en keert zich tegen wat hij “urban sprawl” noemt. Het idee is dat onze steden moeten evolueren naar een betere toekomst.
Het bureau voor architectuur en stedenbouw (MVRDV) dat hij in 1993 samen met Jacob Van Rijs en Nathalie De Vries in Rotterdam oprichtte, is een van de belangrijkste in Europa; het is gespecialiseerd in de bouw van visionaire en stijlvolle torens, maar ook in openbare ruimten, culturele centra, flatgebouwen, particuliere woningen, enz. Als voormalig student en medewerker van Rem Koohlaas is hij voorstander van “positieve elevatie”, d.w.z. gebouwen die als een “verticaal dorp” zijn gebouwd en die een wenselijke toekomst voor onze steden vormgeven. Het bureau telt zo’n 250 architecten, ontwerpers en stedenbouwkundigen, verspreid over Rotterdam, Berlijn, Parijs en Shanghai, en werkt in niet minder dan 47 landen.
In Amsterdam opent het de deuren van een penthouse hoog in een van de emblematische Valley Towers (MVRDV). De flat heeft maar liefst drie verdiepingen die met elkaar verbonden zijn door een grote wenteltrap en een privélift; het interieurontwerp en de decoratie zijn het werk van huisontwerper Co Van Der Horst (Amsterdam), in nauwe samenwerking met Vincent Van Duysen voor Molteni & C. Een mooie balans tussen het pure en het doorleefde. En een adembenemend uitzicht over de stad!
Molteni & C
2/ Olivier Dwek
As an architect, home designer and art curator, Olivier Dwek has established himself in Belgium and abroad in the light of modernity. he represents the alternative wave of modern classicism.
Oktober 2022. Op Paris+ par Art Basel, de nieuwe grote beurs voor hedendaagse kunst, wedijveren de aanwezige galeries op het vlak van allure en uitzonderlijke stukken. Sommige aarzelden zelfs niet om voor hun stand een gerenommeerde designer aan te trekken. Zo kreeg de Belgische architect Olivier Dwek van de machtige galerie LGDR (New York – Londen – Parijs – Hong Kong) de opdracht om een tijdelijke ruimte te creëren met gebogen wanden die de binnenkant van een schelp moesten evoceren … wellicht op zoek naar een zeldzame parel! De sculptuur heeft er haar uitwerking niet gemist, met een mobiel van Calder, een Nana van Niki de Saint Phalle en de beroemde Zingara van Fausto Melotti, die de dialoog aangingen met werken van Etel Adnan, Pierre Soulages of Lucio Fontana, Cy Twombly, Magritte. En dan was er nog de prachtige reeks van Francesco Clemente. Olivier Dwek werkt momenteel aan een nieuwe ruimte voor de Fondation Reiffers Art Initiatives naast het rond-point de l’Etoile in Parijs. De opening is voorzien voor 2023.
Voor de Fondation CAB (Brussel – Saint-Paul-deVence) van Hubert Bonnet, gespecialiseerd in minimal art en internationale conceptuele kunst nam Olivier Dwek de restauratie van het gebouw voor zijn rekening. Hij kwam op de proppen met een moduleerbaar interieur dat de nodige experimenteerruimte biedt. En nog maar pas verzorgde Gregory Lang ook de scenografie van de nog lopende tentoonstelling On The Lookout, met onder meer Morgane Tschiembers Swing uit 2022. Olivier Dwek profileert zich met de Stichting NEST, gelegen tussen Gent en Kortrijk in België, en brengt de passies van grote hedendaagse kunstverzamelaars samen, zoals Bruce Newman, Christopher Wool, Danh Vo, Franz West en ook Gunter Forg en Wolfgang Tillmans.
Booth LGDR Gallery – Paris + by Art Basel
3/ Bruno Erpicum
Sobriety, minimalism and luminosity inevitably feature in Bruno Erpicum’s designs. An artful combination of the uncluttered but lived-in.
Triptyque Photography
Van het bezoek aan een door architectuurbureau Bruno Erpicum & Partners (AABE) getekende woning herinneren we ons vooral het genoegen waarmee we er hebben rondgelopen. Door het gevoel van ruimte, de juiste verhoudingen en de bijna tastbare aanwezigheid van licht. ‘Ik hou heel erg van die elegante manier om de ruimte in te richten’, zegt Bruno Erpicum, ‘en van het feit dat de decoratie zich amper laat opmerken’. ‘Een architectuurproject moet altijd rekening houden met tal van beperkingen’, gaat hij voort, ‘maar in de eerste plaats creëer je natuurlijk ruimte voor menselijke activiteit’.
Met hun bijna 40 jaar ervaring zijn Bruno Erpicum en zijn team actief in heel uiteenlopende domeinen, waaronder woningen, handels- en kantoorruimte, maar ook musea en galeries. En dat in België en zowat overal in Europa en zelfs in de Verenigde Staten, Zuid-Afrika en de Caraïben. Perfecte architectuur? Het Paviljoen van Ludwig Mies Van Der Rohe (1886-1969) en interieurontwerpster Lilly Reich (1885-1947) in Barcelona, een exacte kopie van het Duitse paviljoen voor de Wereldtentoonstelling van 1929. ‘Een van de mooiste gebouwen ter wereld’, vindt Bruno!
‘Mijn werk is ook beïnvloed door Frank Lloyd Wright en de manier waarop hij zijn gebouwen perfect laat opgaan in hun natuurlijke omgeving. 90% van wat bij een architectuurproject komt kijken is ingegeven door het terrein’, stelt hij nog. ‘De begrippen binnen en buiten vind ik trouwens bijzonder stimulerend. Ik hou ervan als niet zo duidelijk is of men zich binnen of buiten bevindt!
Jan Verlinde
4/ Jürgen Mayer H.
Projects at the crossroads between architecture, communication and new technologies.
De Metropol Parasol is een van de trekpleisters van Sevilla geworden. De grote houten structuur van 150 bij 75 m en 28 m hoog is bedacht door het Berlijnse architectuurbureau J.Mayer.H. Ze omvat 6 paddenstoelachtige parasols, waarvan de hoeden onderling verbonden zijn. Volgens Jürgen Mayer herinnert hun design aan de gewelven van de kathedraal van Sevilla en de eeuwenoude bomen op het aangrenzende plein. Volgens de ingenieurs (Arup) was geen enkele van de bestaande technologieën geschikt voor een dergelijke superstructuur: de verbinding tussen de houten onderdelen zou de mechanische belasting nooit doorstaan. De oplossing bleek te schuilen in een epoxyharslijm om de stalen staven waarmee de elementen bijeengehouden worden vast te zetten in de gaten die in de houten onderdelen geboord werden. Mayer won tal van prestigieuze prijzen voor dit bouwsel en ook voor andere projecten, zoals het nieuwe justitiepaleis van Hasselt, de luchthaven van Mestia in Georgië, het ADA-gebouw in Hamburg of Danfoss Universe in Denemarken.
Fernando Alda
5/ Vincent Van Duysen
Vincent Van Duysen implements the most diverse range of projects, both residential and commercial. His objective is the quality of the “abitare”, living of those who experience it.
In zijn realisaties ontdek je zowel architectuur als interieur en ook objecten met telkens dezelfde kernelementen die voor hem belangrijk zijn: vorm, geometrische orde en context. Van Duysen definieert zijn signatuur als volgt: ‘Ik zie mijn stijlfilosofie als de toepassing van pure en tactiele materialen die dan resulteren in een duidelijk en tijdloos ontwerp.’
En inderdaad, met zijn prachtige, serene projecten veroverde deze Belgische architect de nationale en internationale interieur- en architectuurwereld. Omdat elk project uniek is, heeft hij niet echt een favoriet. Maar als hij er toch een moest kiezen, dan is het wel zijn eigen woning: ‘Mijn woning is een constante inspiratiebron voor mij. Ik werkte met een zeer Belgisch palet dat ruw geweven texturen combineert, maar ook zeer naturelle, gladde oppervlakken zoals gips, brede populieren vloerplanken en Belgische hardsteen.
Kortom, een stedelijke oase om in tot rust te komen.’ Hij heeft veel inspiratiebronnen en werd erg beïnvloed door modernistische architecten wier werk een cross-over was van vloeibaarheid, sensualiteit en materiële substantie. Denk aan Ludwig Mies Van Der Rohe, Luis Barragán, Le Corbusier, Louis Kahn, Dom Hans van der Laan en Peter Zumthor. Volgens Van Duysen zijn er te veel om op te noemen.
Zijn internationale erkenning kwam snel met onder meer de Henry van de Velde Lifetime Achievement Award. Vincent Van Duysen was bovendien werkgever en inspiratiebron van baanbrekende ontwerpers als Glenn Sestig, Marc Merckx, Dieter Vander Velpen en Nicolas Schuybroeck. Zij deden ervaring op bij Van Duysen.
Vincent Van Duysen
6/ Kengo Kuma
From pavilions to large-scale projects, in all the works of Kengo Kuma, nature, light, and the sites in which they are situated take centre stage.
Kengo Kuma blijft in zijn evidente conceptuele experimenteerdrang altijd diepgaand verbonden met de Japanse traditie, één met de natuur en aandachtig voor de materialen. In steden, onder de dictatuur van het beton, geeft hij de voorkeur aan eik, bamboe, ceder en lork (The Exchange), naast keramiek en natuursteen, om te bewijzen dat er ook alternatieven zijn. Het gebruik van licht (Botanical Pavillon) is fundamenteel en brengt zijn creaties tot leven. Ook glas draagt daartoe bij. Denk maar aan de gevels van het FRAC in Marseille
Kenmerkend zijn ook zijn bijzonder expressief gedecoreerde gevels. Hij speelt met een origami van paneeltjes in geanodiseerd aluminium, zoals bij het Conservatoire de Musique et de Danse van Aix-en-Provence, of geeft, zoals bij zijn kantoortoren in Shangai, de vier gevels een expressieve aluminium bekleding. Veel zorg besteedt hij aan de correcte integratie van zijn werk in de omgeving. Briljante illustraties daarvan zijn het WaterGlas House in Japan of zijn V & A Dundee in Schotland. Met de huidige informaticatechnologie slaagt hij erin bijzonder elegante en originele vormen te ontwikkelen (Kithul-Ami). Kuma richtte in 1987 in Tokyo zijn Spatial Design Studio op, later omgedoopt tot KKAA (Kengo Kuma & Associates). Vandaag is dat een multinational met honderden projecten in alle uithoeken van de wereld. In 2008 kwam er nog een Parijs’ filiaal bij. In 1997 ontving hij de prestigieuze prijs van het Architectuurinstituut van Japan en in 2016 kreeg hij een Global Award For Sustainable Architecture. Om maar die twee te noemen.
Martin Mischkulnig
7/ Sou Fujimoto
L’Arbre Blanc functions as a plant and shapes its appearance according to its environment.
De Japanse architect Sou Fujimoto werd geboren op het eiland Hokkaido en verkende er elke berg en bos. Dat liet een blijvende indruk na, waardoor de natuur altijd centraal staat in zijn realisaties, naast architecturale kwaliteit, lef en gevoeligheid. Zijn bureau, Sou Fujimoto Architects, opgericht in 2000, heeft sinds 2015 ook een filiaal in Parijs. Ze zijn actief als architecten en stedenbouwkundigen, met een sterke focus op onderzoek en innovatie. Zijn tijdelijke, flexibele en semitransparante The Cloud, organisch van inspiratie, is een van zijn favoriete werken. En een van de bekendste is L’Arbre Blanc in Montpellier, een toren van 10 000 m2 en 17 verdiepingen, die functioneert als een plant en met de omgeving van uitzicht verandert. In 2019 werd de bekende Japanner uitgekozen als een van de 24 architecten die Parijs mogen ‘heruitvinden’. Tot zijn recentste creaties behoort het Huis van de Muziek in Boedapest, met zijn immense golvende dak, met daarin een 100-tal gaten waardoorheen de omringende vegetatie vrij spel krijgt.
8/ Milad Eshtiyaghi
As a blueprint, White House in Arendal, Norway, is part of the flat surface of the water that meets the mountains in the background.
De Iraanse architect Milad Eshtiyaghi werkte in verschillende studio’s, alvorens in 2016 zijn eigen kantoor op te richten. Zijn projecten zijn minimalistisch, ecologisch, duurzaam en opzienbarend. Ze laten niemand onverschillig. En er zit een engagement achter: de natuurlijke omgeving zo intact mogelijk laten. Zijn Mountain House in British Columbia, een sculpturale creatie, hangt tegen een rotswand, boven de diepte, de zwaartekracht uit te dagen. Duizelingwekkend. Het is opgevat als een opeenstapeling van glazen boxen met een onvergetelijk uitzicht. In Florida bouwde hij op het water een complex van enkele villa’s met groendak, die er vanuit de lucht als een boom uitzien: de Tree Of Life. De weg ernaartoe vormt de stam en elk van de villa’s stelt een blad voor. Zijn White House in het Noorse Arendal lijkt deel uit te maken van het wateroppervlak en weerspiegelt de bergen op de achtergrond. De vorm is mede geïnspireerd door het klimaat. Eshtiyaghi ontwierp ook een expressief Covid House, in de vorm van het virus, dat met kabels is opgehangen aan de rotsen errond.
Courtesy of Milad Eshtiyaghi studio,DR
