En daarnaast adopteerde België ook nog eens tal van creatievelingen van elders die hier komen experimenteren, prototypes bouwen en produceren. België bevindt zich nu eenmaal op hét Europese kruispunt en communiceert daardoor met veel landen. Onder meer de Zaventem-ateliers zijn zo’n broedplaats van talent, geleid door Lionel Jadot, die er uitpakt met een nieuw economisch model. Recent was hij betrokken bij de renovatie van het voormalige gebouw van Royale Belge, nu Le Mix, tot een unieke plek die op het vlak van hotellerie wel wat bakens verzet. De designers die actief zijn op Belgische bodem tonen zich vooral makers en uitvinders, verzot op materialen, zoals Roxane Lahidji met haar zoutmarmer, Thibault Huguet en zijn vazen of de bronzen creaties van Vladimir Slavov …

Muller Van Severen

Clear lines, furniture with an overtly sculptural feel and an unabashed palette of colours. Muller Van Severen are a husband and wife team with a shared passion who inspire us to think about how we want to live today.

Zij, fotografe Fien Muller, en hij, beeldhouwer Hannes Van Severen, ontmoetten elkaar in Antwerpen. Het werd … liefde op het eerste gezicht en de start van een vruchtbare samenwerking. Of zeggen we beter van een creatieve fusie! Yin en yang, Bonnie en Clyde, Jansen en Janssen … Muller Van Severen werkt/werken met twee, aarzelend tussen kunst, architectuur en industrieel design. Het duo stort zich op een inspirerende zoektocht naar meubelobjecten met opvallende sculpturale kwaliteiten. Dat ze bij hun werk ook de omringende ruimte betrekken leidt tot een briljante combinatie van vormelijke soberheid en een gedurfd kleurengamma. Ze wisselen nobele materialen af met eerder banale industriële grondstoffen. Het resultaat zijn meubelen en objecten, vaak multifunctioneel, die op een haast intuïtieve, moeiteloze manier vorm krijgen, alsof de ontwerpers ze met een simpele potloodstreep in de ruimte hadden getoverd.

Muller Van Severen werden vaak bekroond, in samenwerking met prestigieuze labels (Valerie_ objects, Hay, Hermès, Kvadrat, KASSL Editions, Reform Copenhagen). Ze stelden tentoon bij galeries als Galerie Kreo, Andreas Murkudis, Tim Van Laere Gallery en in musea (Vitra Design Museum, Centre Pompidou, Musée d’Art Décoratif de Paris). Ze waren te gast in de Villa Cavrois (een architecturaal manifest van de modernistische stroming in Frankrijk), voor een meesterlijke tentoonstelling, losjes geïnspireerd op het werk van Robert Mallet-Stevens die de villa ontwierp. Niet onlogisch dat hun werk zich op het snijvlak bevindt van modernisme en de meest expressieve avant-garde.

Xavier Lust

Xavier Lust’s latest works, in limited edition, enter into a dialogue with his earlier pieces. A shift towards works of art that is a logical evolution.

Deze buitengewone meubelstukken zijn het resultaat van mechanische en technologische hoogstandjes. Plooien, buigen verwringen, verdraaien … Xavier Lust benadert de materie om ze te temmen. Metaalplaten blijven zijn favoriete materiaal. Glas geeft hij een grote uitdrukkingsvrijheid. De moederhuizen van het Italiaanse design, MDF Italia, Driade, De Padova, Baleri of Fiam, waren de eersten om hem uit te brengen. Sinds 2006 stelt hij zijn uitzonderlijke stukken voor in galeries en trad hij toe tot de wereld van het Collectible Design. Zo bijvoorbeeld zijn iconische bank in aluminium, in samenwerking met Carpenters Workshop Gallery, die hij perforeerde om hem aan de graffiti in de Brusselse publieke ruimte te onttrekken. Hij geeft zijn ideeën de vrije loop en laat zich nog meer inspireren door materie en procedés in de fabricage. Hij materialiseert zijn creaties in een rechtstreekse samenwerking met Europese ambachtslui. Sinds 2017 is de New Yorkse galerie Ralph Pucci zijn internationale vertegenwoordiger, met unieke stukken en projecten op maat. In zijn drie nieuwe collecties ging een denken rond volumes en licht in al zijn reflecties, met focus op de actualiteit en de vele klimaatuitdagingen. In een tijd waarin de serieproductie van meubelen en objecten verschuift geeft deze ecodesigner sinds de jaren 1990 de voorkeur aan natuurlijke, herbruikbare materialen en sculpturale vormen die buiten elke trend staan. Binnenkort gaat hij bovendien samenwerken met de firma Bugatti, die inzet op de productie van duurzame stukken die blijven meegaan.

Georges Pelletier

Fluency in the language of clay opens a new chapter in the world of art.

Aarde vormgeven … het is een verslaving voor Georges Pelletier, die al heel jong zijn weg uitgestippeld zag en een indrukwekkende knowhow uitbouwde. Hij bracht zijn kindertijd door in het Belgisch Fleurus, maar studeerde in Parijs, om daarna aan de slag te gaan bij Claude Pantzer. In die tijd leerde hij ook Fernand Léger en Charlotte Perriand kennen. Al gauw opende hij zijn atelier en werd er opgemerkt door het huis Bobois, voor wie hij lichtarmaturen ging maken.

Cannes wist hem te verleiden en daar werd hij de wereldbekende keramist die nog steeds actief is en kunstige ‘pièces uniques’ blijft afleveren, met bolletjes, gaten, spiegels, staafjes en plaatjes. Typische objecten van Pelletier zijn de zonnelampen en totems. En de opvolging is verzekerd dankzij zoon Benjamin die nu al bijdraagt tot de talrijke projecten en tentoonstellingen en in de bijzondere voetsporen van zijn vader treedt. Ze worden voor NoordEuropa vertegenwoordigd door Christophe Declercq, directeur van galerie Passé Simple in Knokke.

Jules Wabbes

Jules Wabbes’ legacy includes some remarkable designs, both private and public, as well as furniture that is still in production today. A modernity that never ends.

Hij was gefascineerd door creaties en materialen die de tand des tijds kunnen doorstaan en stond voor een tijdloos, tegelijk mooi en functioneel design, in een geest van soberheid, maar perfect gecontroleerd.

De interieurarchitect, ontwerper maar ook fotograaf, antiquair en decorateur Jules Wabbes (1919-1974) wist zich te omringen met de beste ambachtslui op het snijvlak tussen classicisme en moderniteit. In de jaren 1950-60 richtte hij, los van elke trend of mode ‘Le Mobilier Universel’ op, waar hij zijn (schrijf)tafels, boekenkasten en lichtarmaturen uit brons, messing, staal en fijne houtsoorten maakte, uitgaf en verdeelde. Ze getuigen van een grote zin voor evenwicht en een voorliefde voor technische innovatie. Van zijn hand was ook het Internationaal Wetenschapspaviljoen op de Wereldtentoonstelling in Brussel, de inrichting van de ambassade van de VS in Den Haag (gebouwd door Marcel Breuer), het Résidence Palace in Brussel, de hoofdzetel van Glaverbel in Terhulpen, Drugstore Louise. Hij tekende zelfs de cabines van de vliegtuigen van Sabena. Zijn werk brengt ons naar de begindagen van het industrieel design, toen dat nog ten dienste van het individu en niet van de designer zelf stond. Zijn meubilair blijft van een onberispelijke sculpturale schoonheid die het universeel maakt. Om die reden hebben Caroline en Vincent Colet het door Wabbes in 1969 opgerichte ‘General Decoration’ nieuw leven ingeblazen. Bepaalde van zijn tijdloze meubelen worden er nu in beperkte oplage opnieuw uitgebracht, met dezelfde ‘made in Belgium’ kwaliteitsnormen die de oprichter voor ogen stonden.

Christophe Gevers

Design Museum Brussels pays tribute to the extraordinary talent of Christophe Gevers.

Meer dan een verzameling van objecten wil de retrospectieve tentoonstelling op herontdekking in de wereld van een van de grote namen van het (Belgische) design van de tweede helft van de 20 e eeuw. Als autodidact koesterde Christophe Gevers (1928-2007) de ambitie om ruimten te vermenselijken en hij wist er con brio voor te zorgen dat ruwe materialen tot hun recht komen en met de tijd mooier worden. Hij, die interesse had voor heden, toekomst en het lang geleden verleden, was tekenaar, maquettist, maar ook ingenieur en mechanicus. Plannen, schetsen, technische tekeningen … wat hij op papier zette was een werkinstrument om een project weer te geven, de werking en de mechanismen te illustreren en om de bedoelingen van de ontwerper duidelijk over te brengen. Aan Gevers hebben we onder meer de TBA-stoel te danken die hij ontwierp voor de Taverne des Beaux-Arts (1959) of de lamp CG01 die hij ontwierp voor het restaurant Cap d’Argent. Wist je trouwens dat hij in 1984 ook de eerste Quick aan de Naamsepoort heeft ingericht? Er is ook net een boek verschenen over het werk van deze “onclassificeerbare man” (tekst en foto’s van Jean-Pierre Gabriel).

Thibault Huguet

A fervent advocate of authentic techniques and materials, Thibault Huguet is sketching out the future of design, with hand-crafted, pared-down pieces.

Thibault Huguet, afkomstig uit het Franse Centraal Massief, kreeg zijn opleiding aan de Ecole Supérieure d’Art et de Design van Saint-Etienne. Hij dook op bij verschillende designers, voor hij in 2020 zijn eigen studio oprichtte. Hij vestigt zich Brussel en zet er zijn samenwerking met de grote luxemerken Cartier en Paco Rabanne voort, alsook zijn persoonlijke zoektocht naar de oude beroepen en industriële procedés. Zo bijvoorbeeld zijn vaas Lusus Naturae in kalksteen uit de Auvergne, gevormd door het water uit de ‘Fontaines Pétrifiantes’ bij Saint-Nectaire. Het design van zijn Zeppelin-bank is als een sculptuur van Naum Gabo, en vertoont een assemblagetechniek met loodrecht gemonteerde vlakken, die elkaar maar vluchtig raken en klaar lijken om op te stijgen.

Equarri is een bank die het kantrechten illustreert, een techniek die schrijnwerkers gebruiken om uit een ronde stam een vierkante balk te halen. De brutaliteit van de gebaren is terug te vinden in de sporen van de werktuigen, die contrasteren met de finesse van de gesculpteerde delen. Voor de voet van Lamp #1 gebruikte hij standaard U- en L-profielen en de bodem van een brandblusser. Thibault Huguet valoriseert in zijn werk de zuinigheid met materie en menselijke tussenkomsten. Met de designers Jean-Baptiste Anotin en Helder Barbosa vormt hij het collectief Meet-Met-Met, waar internationale ontwerpers nadenken over gekke thema’s en subversieve objecten. Zo is dit jaar de hoofdrol tijdens de Parijse Design Week voor de asbak, in 20 creaties die gebruik en klassieke vormgeving nieuw leven inblazen.

Roxane Lahidji

With her marbled salts concept, Roxane Lahidji has conquered the hearts of belgium and galleries the world over. A deep dive into the magic of the material!

Als gepassioneerde grafisch vormgeefster en illustratrice, opgeleid aan de Design Academy van Eindhoven, vond ze na een cursus in het ‘Haute École des Arts du Rhin’ van Straatsburg haar ware roeping in het ontwikkelen van een materiaal. Met haar beton van gemalen zout, geperst, gekleurd met pigmenten en gelakt, maakt Roxane tot 3 meter lange stukken.

Haar creaties bestaan voor 90 % uit een goedkope, alomtegenwoordige grondstof … zout. Nog eens 5 % is dammargom, een doorzichtig hars van pijnbomen, dat het materiaal zijn vochtbestendige eigenschappen geeft. Door laagtechnologische en ambachtelijke methoden en technieken te combineren, komt ze tot een procedé waarin uiteenlopende disciplines samenkomen, geïnspireerd door de Italiaanse techniek van de scagliola, een marmerstuc op basis van gips, hars en konijnenlijm. Ze polijst met de hand om een glanzende afwerking te verkrijgen. Voor haar recentere experimenten is ze gaan samenwerken met designers als Clémentine Le Guérec, de Italiaanse architecten van LitStudio of kunstborduurster Aurélie Lanoiselée. Daarbij combineert ze dan glasvezel en zoutkristallen tot een spinnenwebachtige lichtarmatuur. In haar huidige creaties verlaat ze het zwart-witte en gaat voor grijze nuances. Ze speelt met gebaren en met gewassen tekeningen en sterke penseelstreken of brengt een mineraal granieteffect tot stand. Zoutmarmer kan gecombineerd worden met roestvast staal, rubber, en neemt een noorderlichtachtige roze en blauwe kleur aan, of de okertinten van onyx. Het duurzame aspect van haar creaties wist ook haar nieuwe Brusselse galerie Augusta te verleiden.

Linde Freya Tangelder

Craftsmanship and tactility play a key role in the poetic, finely wrought creations by Linde Freya Tangelder. In doing so, she seeks to stimulate our senses.

De voorbije tien jaar wist Linde Freya Tangelder zich met haar studio Destroyers/Builders een weg naar de internationale top van de designwereld te werken. Zo ontwierp ze in 2021 haar versie van de iconische Medaillon-stoel van Dior, en lanceerde ze bij Cassina al een meubel- en verlichtingscollectie. Die industriële designstukken liggen in het verlengde van de unieke objecten die ze voor Carwan Gallery en Valerie Traan Gallery creëerde. Inspiratie vindt ze voornamelijk in de architectuur, haar materialen en technieken. Zoals de naam van haar studio aangeeft, deconstrueert ze architecturale elementen en vertaalt ze die naar een kleinere dimensie.

Zo ontstaat er een abstracte compositie en komen er andere kwaliteiten van de vorm naar voren. Meer dan rond een functie werkt ze in eerste instantie aan een conceptueel idee. Uitgangspunt van haar meest recente collecties is architectuur met organisch gevormde blokken, zoals je die in Italiaanse steden maar ook in de Belgische Ardennen vindt. Die blokken met hun afgeronde vormen vertaalt de Brusselse ontwerpster onder meer in krukjes, bijzettafels en verlichting. Met haar ontwerpen wil ze de menselijke hand opnieuw integreren in het productieproces en weelde brengen in de objecten die ons dagelijks omringen. Industriële, eenvoudige of edele materialen behandelt ze als gelijkwaardig. Vakmanschap en tactiliteit spelen een sleutelrol in haar poëtische, uitgepuurde creaties. Zo wil ze de zintuigen prikkelen en gebruikers aanzetten om hun eigen verhaal te creëren met de objecten.

Koen Van Guijze

His creations are industrial jewels. His lighting… playful or brutalist.

Sinds 1990 creëert hij zijn eerste verlichtingssystemen. Zijn ontwerpstudio Accessori Lighting Antwerp ontwikkelt projecten op maat, met de architecten Nathalie Deboel en Niels Maier. Sofisticato, een lijn die sinds 2018 uitgebracht wordt door Serax, biedt functionele ideeën, gebaseerd op ruimtelijke figuren. In 2002 lanceerde Koen Van Guijze in beperkte oplage eigen creaties en unieke stukken. Zijn armaturen bevinden zich tussen kunst en design in. Ze bestaan uit recuperatiematerialen of marmerafval, maar dat is ze niet meer aan te zien. Alles wordt immers als door een edelsmid bewerkt en gesublimeerd. Dit jaar pakte hij op Collectible uit met zijn B**ps: twee in brons gepatineerde gelaste messingschijven, het modulaire reksysteem Spine, in gepolijst of geborsteld aluminium, de bijzettafel Stool, in glas en ruw messing. Wat de praktische kant betreft: zijn creaties zijn gemakkelijk demonteer- en verplaatsbaar!

Vladimir Slavov

Vladimir Slavov conquers the world with his monumental, sculptural lighting.

Oorspronkelijk werkte Vladimir Slavov als scenograaf in de theaterwereld in Bulgarije. Nadat hij in Antwerpen een bijkomende opleiding Beeldende Kunsten aan de Academie volgde, begon hij in 2013 monumentale verlichting te ontwerpen.

Intussen werkt hij vanuit zijn studio in Zaventem Ateliers aan prestigieuze projecten, voor onder meer sterrenrestaurants zoals The Jane in Antwerpen en Mirazur in het Franse Menton. In zijn zoektocht naar de interactie tussen licht en vorm, en de impact die ze hebben op hun omgeving, schuwt hij het experiment niet. Vanuit een doorgedreven savoir-faire en een bijzondere aandacht voor detail en afwerking innoveert hij met eerder klassieke materialen zoals brons. Door het brons te laten smelten en het zichzelf vrij te laten vormen ontwikkelde hij een nieuwe expressieve vormentaal. Dankzij zijn theaterervaring weet hij perfect hoe zijn sculpturale armaturen in de ruimte zullen functioneren.