Sommaire
Met hun hedendaagse kijk bieden ze een combinatie van decoratieve kunst en designverzamelstukken, een alchemie tussen handwerk en materiaalrijkdom, een samengaan van traditionele werkwijzen en innovatieve benaderingen. Ze staan open voor diversiteit en voor uitwisseling, ze plaatsen vraagtekens bij de grenzen van de techniek, ze plaatsen het respect voor het materiaal centraal en ontwerpen vandaag het design van morgen, dat duurzamer is dan ooit. Aangestuurd door internationale beurzen als Collectible Bruxelles, PAD Paris & London, Design Miami Basel, Downtown Design Dubai en de Biennale Homo Faber in Venetië ondergaan de meubels, objecten en decoratie-elementen van vandaag een ontwikkeling binnen een dimensie die steeds kunstzinniger en sculpturaler aandoet. De vele gespecialiseerde galerijen brengen ook de technische aspecten van deze objecten onder de aandacht. Deze kunstwerken, uniek of in beperkte oplage, bieden verrassende functies en openen nieuwe ontdekkingsdomeinen. Binnen deze zeer inventieve wereld die vroeger ‘toegepaste kunst’ werd genoemd, komen we ook een nieuwe generatie schilders tegen, die zich volledig binnen het luxesegment bewegen. Deze welbekende of juist aanstormende talenten staan in dialoog met het verleden en bewijzen hun unieke insteek aan de hand van veelzeggende realisaties. Want de creaties van vandaag vormen een herinterpretatie van de bestaande vakgebieden, waarbij hoogkwalitatieve materialen centraal staan. Het resultaat is schoonheid in haar meest sublieme manifestaties.
Albast voor het voetlicht
Alain Ellouz
De nieuwe lampenserie Incandescence van Alain Ellouz brengt twee extremen bij elkaar. Twee prachtige materialen komen bijeen: albast, het medium waar hij faam mee verwierf, en gebrand hout. Werkend met albast en rotskristal uit Madagaskar wordt deze steenjuwelier een lichtscenograaf. In zijn werkplaats komen alle materiaalvibraties aan het licht. Hij werkt ze uit in sobere, unieke, poëtische vormen. De organisch gebeeldhouwde volumes doen denken aan de wervelende vloeibaarheid van gesmolten lava, en aan de elementaire kracht van het binnenste van de Aarde. Beukenhout, met zijn donkere aders en diepe littekens, biedt na door het vuur te zijn gelouterd een nieuwe, tastbare schubbentextuur. De diepzwarte kleur contrasteert met de lichtdoorlatendheid van het albast. Alain Ellouz vertrouwt de realisatie van de elementen in gebrand hout – yakigusi, een Japans bewerkingsproces – toe aan de Ateliers Danneels en Zafiro. Hugo Danneels en Julie Figuero Zafiro zijn beoefenaars van regeneratief design. Ze werken met gekandelaberde bomen, een werkwijze die de ecosystemen beschermt. De ontmoeting tussen hout en vuur, de daardoor ontstane barsten en verkoolde gedeelten, de transformatie van het materiaal en de wens om die metamorfose te bestendigen maken integraal deel uit van hun speelse zoektocht naar verwondering. En het licht dat door het albast wordt gefilterd, levert een schaduwspel op dat een betoverende, raadselachtige sfeer tot stand brengt. Wie ontsnapt er aan dit hypnotiserende schouwspel, deze oerkracht die onze zinnen beroert? (atelier-alain-ellouz.fr)
De speelse schrijnwerker
Jean-Luc Le Mounier
Jean-Luc Le Mounier is designer, kunstenaar en ambachtsman en draagt de eretitel ‘Compagnon du Devoir’. Sinds 2010 wijdt hij zich aan zijn eigen creaties, die met recht als meesterwerken worden beschouwd. Hij wordt vertegenwoordigd door Maison Gerard in New York en speelt op het raakvlak van kunst en design. Elk van zijn stukken wordt vervaardigd in zijn werkplaats in Dinard, Bretagne, waar hij nieuwe vormen van schrijnwerkerij verkent. Zijn gedurfde, spectaculaire werken met fineer van zeldzame houtsoorten en inlegwerk van kostbare materialen zijn geïnspireerd door de kunst, de architectuur, de mode en vooral de natuur. Ze verrassen doordat ze iets ‘ongeziens’ tot uitdrukking brengen. Neem Papillon, een kast die als een muursieraad wordt opgehangen, met inlegwerk van zwart stro en goud, te zien in een wolkenkrabber in Miami die door Zaha Hadid werd ontworpen. Of kijk naar het front van zijn kast Origami in gegraveerd en ingelegd esdoornhout met brons en zwart zand. Deze herinterpretatie van het ruwe, minerale aspect van beton is geïnspireerd door een betonnen gebouw in New York. Jean-Luc Le Mounier wijdt extreem veel aandacht aan de constructie en het ontwerp van zijn unieke stukken. Daarbij gebruikt hij technieken die anderen alleen voor de realisatie van sieraden gebruiken. Zijn kast Hamada, bijvoorbeeld, maakte hij in samenwerking met een emailkunstenaar in Limoges. De textuur van graniet en email kwam tot stand dankzij een lang bakproces waarmee zwarte kristallen op een ondergrond van bladkoper werden bevestigd. Het geheel is bekleed met een laagje platina voor een ongeëvenaard glanseffect (lemounier.fr).
Geometrie in hout
Reda Amalou
In zijn hart is hij een bouwer. Reda Amalou is architect, interieurarchitect en nu ook designer. Hij ontwierp hotels en richtte ze in alvorens zich toe te leggen op meubels en andere objecten. Deze schaalverkleining bracht hem ertoe om in 2013 zijn eigen ontwerpstudio te openen. De tafel Soa vormt een elegante mengeling van soberheid en emotie en onderscheidt zich door haar zachte, sensuele vormen. Een lange strook glanzende lak loopt door het Amerikaanse notenhout. Notelaar is een houtsoort waar hij bijzonder op gesteld is. Voor het kamerscherm Panama gebruikte hij hout afkomstig uit een onderwaterwoud: een bos dat verdween in het meer Gatùn, een van de grootste kunstmatige waterlichamen ter wereld, dat werd aangelegd tijdens de realisatie van het Panamakanaal. Een stuk met een verhaal dus, net als al zijn werken. Ze verwijzen naar verhalen, naar zijn kindertijd in Algerije, zijn studiejaren in Londen, zijn reizen naar Afrika. Zijn stijl is losjes gebaseerd op die van de jaren 1920-30. Hij gaat minimalistisch te werk en paart traditie aan moderniteit, waarbij hij steeds een uitgekiend proportioneel evenwicht weet te bewaren. Hij laat zien dat eenvoud complex, subtiel en geraffineerd kan zijn. De gekozen materialen zijn rijk en natuurlijk. Naast hout en Aziatisch lakwerk maakt hij gebruik van leer, glas en inlegwerk met stro en ebbenhout om vooral niet in routine te vervallen. Zijn hoofdcollectie bestaat uit unieke exemplaren en beperkte oplages van acht stuks. Enkele ervan, zoals die in de Collection Galerie, zijn volledig met de hand bewerkt door een selectie ambachtskunstenaars (redaamalou.com).
The maharajah of metal
De Castelli
De firma De Castelli werd in 2003 opgericht door Albino Celato en gaat terug op een lange traditie van metaalbewerking. Het merk geeft meubels uit in samenwerking met befaamde designers die op zoek zijn naar nieuwe oppervlakteoplossingen. De texturen zijn het resultaat van een onophoudelijk materiaalonderzoek. Ze brengen de basiskenmerken van de materialen op een nieuwe wijze naar voren. De Walt Chair is een moderne interpretatie van een stoel uit het Victoriaanse tijdperk. Ze is volledig uitgevoerd in messing en combineert dikke, gepolijste oppervlakken met een geborstelde afwerking op de zitting en de rugleuning. Zo ontstaat een suggestief spel van tinten en spiegeleffecten. Dit meubel werd gepresenteerd tijdens Homo Faber 2024 in Venetië, een biënnale waarin de beste hedendaagse ambachtskunst van over de hele wereld wordt getoond. Het is een functioneel voorwerp en tegelijk een object dat verbinding en inclusie teweeg brengt. Het is sculpturaal en visionair en geeft uitdrukking aan de expressieve taal van Giampiero Bodino, de designer, in combinatie met de technische vakkennis en de innovatieve expertise van De Castelli. In de collectie Twist, van Zanellatto en Bortotto, krijgt het tweedimensionale metalen oppervlak er een derde dimensie bij: door plooien, hameren, buigen en lassen ontstaan lampen met complexe kegelvormen. Drie soorten lampen krijgen drie volumes toegewezen, elk met een eigen interpretatie van het metaal (gehamerd messing, gehamerd koper en roestvrij staal). De afwerkingen en procedés worden gecombineerd met als resultaat een afwisseling van geborsteld en geoxideerd metaal, waarin het licht op onverwachte wijze wordt gereflecteerd (decastelli.com).
Avonturen in porselein
Coup de foudre
In hun Kortrijkse woning annex werkplaats annex galerij maken Goedel Vermandere en Jan Arickx lampen van smetteloos porselein. Lonne Deliens, gediplomeerd architect en dochter van Goedel, doet sinds twee jaar met ze mee en biedt een frisse, innovatieve kijk op het vakgebied waar ze al 25 jaar mee bezig zijn. Hun creaties dragen het merk Coup de foudre en profiteren van deze veelzijdige expertise. Elk exemplaar wordt volledig met de hand gemaakt, zonder mal. Porselein is een materiaal dat tijdens het bakken van vorm verandert. Dat maakt dit proces stimulerend en delicaat tegelijk. Laag na laag laat het kwetsbare materiaal zijn texturen, diktevariaties en fascinerende nuances zien. De vorm wint erdoor aan diepte en complexiteit, in een steeds wisselend lichtspel. Silence is een werk met een organische esthetiek dat tijdens Homo Faber 2024 werd gepresenteerd. Het laat een zoeken zien naar structuur en transparantie. De diverse exclusieve modellen zijn het resultaat van een langdurig onderzoek. Ze combineren diverse vaartechnieken: die van een beeldhouwer, een bloemist, een juwelier, een pottenbakker … Sommige stukken, zoals de uit bloemblaadjes samengestelde luchters, bestaan uit meer dan duizend onderdelen. Het proces verloopt instinctief, met weinig of geen tekenwerk vooraf, en laat de tegenstrijdige kenmerken van porselein zien: een hard, moeilijk te doorboren materiaal dat tegelijk extreem fragiel is. Ondoordringbaar maar o zo kwetsbaar. Elektriciteit kan er niet doorheen, maar licht wordt er schitterend door gefilterd. Elegant en geraffineerd, bescheiden en frivool (coup-de-foudre.be).
Betoverd door brons
Maison Intègre
In Ouagadougou richtte Ambre Jarno Maison Intègre op, een atelier waarin alles om brons draait. Na 12 jaar in Afrika, waar ze de verlorenwasmethode ontdekte, zegde ze haar werk in Frankrijk gedag en keerde ze terug naar Burkina Faso. Voor haar realisaties doet ze een beroep op designers als Noé Duchaufour-Lawrance. De lamp Rétro en de bijzettafeltjes Kassena, hier in verschillende wordingsfasen getoond, maken deel uit van haar project Made in situ. Brons is een onvoorspelbaar materiaal om mee te werken. Dat werk verloopt in meerdere fasen: gieten, lassen, afwerken. Ambre Jarno koopt oud metaal per kilo: kranen, kapotte onderdelen, gasflesknoppen, kogels van het leger … en smelt die allemaal om. Het te gieten object wordt eerst vormgegeven in bijenwas, afkomstig uit het noorden van Burkina Faso. Vervolgens wordt een mal gemaakt van klei en ezelmest. Een geslaagd stuk is een reden om feest te vieren en de mislukte exemplaren te vergeten … Imperfecties maken deel uit van de schoonheid. Het assembleren van de losse elementen, zoals de tafel Kassena, die uit vijf delen bestaat, is ook een titanenwerk. Door schuren wordt de glanzende, sprankelende goudkleur zichtbaar gemaakt. De Afrikaanse bronsbewerkers geven leiding aan een vijftienkoppig team, terwijl collega’s uit Zuid-Frankrijk meehelpen bij de afwerking. De getalenteerde ambachtslieden van Maison Intègre gaan de ene uitdaging na de andere aan. Ook worden er kleinere, kleerhaken, deurkrukken, lampen (maisonintegre.com).
The lord of lacquer
Franck Genser
Hij studeerde aan de Ecole Nationale de Géologie in Nancy. Deze ingenieur met een passie voor fenomenologie is van vele markten thuis. Franck Genser is geïntrigeerd door creatieve processen en is zelf een iconoclastisch designer. De creatie van zijn opmerkelijke objecten begon op basis van een gebrek, een tekort. Hij wilde zijn werken bezielen met een sterke artistieke persoonlijkheid. In 2015 opende hij, samen met een aantal zeer gespecialiseerde ambachtslieden, zijn eigen werkplaats voor de creatie van objecten van erfgoedkwaliteit. Creaties om te houden, om door te geven, zoals vroeger met grootmoeders kastjes gebeurde … Hij verdiept zich in oude technieken en past die toe op organische, hedendaagse, tijdloze vormen. De tafel en bank Shogun, geboren uit de ontmoeting tussen zijn eigen sobere stijl en de Japanse esthetiek, zijn in de ruimte aanwezig als kalligrafische tekens. Het beukenhouten blad van het bureau Chumta is bekleed met spiegelende sfumatolak, een picturale techniek die door Leonardo da Vinci is uitgevonden. De lak bezielt het object door een reeks meer en minder sprankelende weerspiegelingen en een groot aantal matte nuances. Het tafeltje Onishi is afgewerkt met de Japanse plantaardige laksoort Urushi. Het vormt een eerbetoon aan de Japanse meesters van deze eeuwenoude kunst. Deze lak ontstaat door verdamping en filtratie van het sap van de zogenoemde lakboom. Daar worden pigmenten aan toegevoegd; het resultaat is glanzend en droog. Er zijn meerdere maanden werk met meerdere lagen en droogtijden nodig om het object in deze fascinerende emotie te hullen: oppervlakteperfectie (franckgenser.fr).
Eclectische mozaïekkunst
Ado Chale
Deze totaalkunstenaar heeft een liefde voor de natuur en voor materialen. Zo’n 20 jaar geleden was hij het boegbeeld van een nieuwe generatie designers. Met zijn eigenzinnige insteek en zijn zelflerende ervaring heeft hij zich onttrokken aan beïnvloeding: hij volgde gewoon zijn intuïtie. Als ambachtsman, schepper en verzamelaar reisde hij de wereld rond en bracht hij materiaalcollecties bijeen die hij jarenlang bewaarde. Hars vormt voor hem een materiaal dat elegantie paart aan minerale schoonheid. Zijn driepotige tafels zijn emblematisch als altijd. De ronde en vierkante vormen van zijn tafelbladen zijn doorgegroeid naar een meer organische stijl. De werkplaats die hij in 2007 opzette in de paardenstallen van het huis annex museum Hôtel Solvay, heeft ook vandaag nog een artisanale familiestructuur. Alle nieuwe modellen worden gerealiseerd op basis van tekeningen en projecten die teruggaan tot de jaren 1960-70, maar nog niet waren geconcretiseerd. ‘Joséphine’, bijvoorbeeld, is een eerbetoon aan zijn moeder in een beperkte oplage van 50 exemplaren. Alle modellen worden op bestelling gemaakt, volgens vooraf bepaalde maten en afmetingen. Elk object gaat vergezeld van een gedetailleerde beschrijving en een certificaat van echtheid. Het giet- en schuurwerk wordt aan externe werkplaatsen uitbesteed. Ook staat dit atelier waar nodig in voor de renovatie en authenticatie van oudere werken die op veilingen opduiken. Sinds enkele jaren zetten de kinderen van Ado, Pierre en Ilona Chale, het werk van hun vader voort, met respect voor zijn technieken en zijn stijl (adochale.com).
Toverkunst in hars
Draga & Aurel
Draga Obradovic en Aurel K. Basedow werken in een kunst- en designlaboratorium aan de over van het Comomeer. Ze passen een mix van technieken toe en hanteren een plastische benadering van materialen en composities. Wat hen onderscheidt is hun visionaire werk in epoxyhars en plexiglas. Dit jaar maakte de Milanese galerij Rossana Orlandi een ruimte voor hen vrij, terwijl Nilufar, een andere galerij, hun driedimensionale werk al twee jaar tentoonstelt. Het beddenhoofdeinde Lewit in hars en beton met metalen details doet met zijn geometrische vormen aan de jaren 1970 denken. De lampen verwijzen naar de minimalistische kunstenaars uit dezelfde periode. De hanglampen Ray zijn lichtgevende twijgen in epoxyhars. Het gieten ervan verliep in drie stappen. Ze zorgen voor verrassende visuele effecten, afhankelijk van het observatiepunt. De gepolijste afwerking zorgt voor een heel nauwkeurige filtering van het licht. De tafels Baia zijn lichtdoorlatend als koel water dat over rotsen stroomt. Pure volumes. De diepte die het materiaal uitstraalt, is te danken aan de tegenstelling tussen ruw cement en dikke, gekleurde hars. Optische effecten, verrassende visuele indrukken van rook, pastel- en melkachtige kleuren mengen zich met elkaar en vormen reflecties. Het krukje Glaze Table en de kast Glint worden erdoor getransformeerd. Voor galerij Nilufar creëerden de designers het exclusieve project Tinted Hues, waarin ze de kracht van materialen verkennen. Epoxyhars wordt er ingezet met opaal. Een wereld van visuele wonderen … (draga-aurel.com).
Sterren van de muurschilderkunst
Atelier Bundell & Therrien
Célina Bundell en Christophe Therrien, elk gespecialiseerd in een andere picturale techniek, openden in 2013 samen een atelier. Hun spectaculaire decors vormen keer op keer een inventieve, hedendaagse herinterpretatie van de klassieke codes voor muurschilderingen. Samen met een team van zeer getalenteerde ambachtskunstenaars blazen ze een eeuwenoude kunstpraktijk nieuw leven in. Hun figuratieve of abstracte decors geven blijk van een vernieuwende grafische insteek. Ze worden uitgevoerd in zeer diepe of juist subtiele kleuren op basis van natuurlijke pigmenten en mineralen. In dit digitale tijdperk pakken zij de dingen anders aan: elke voorstudie gebeurt met potlood of waterverf. Het eindproject wordt ofwel op de muur zelf geschilderd, ofwel op grote doeken die vervolgens door marouflage aan de muur of het plafond worden bevestigd. Ze kunnen bogen op volmaakte beheersing van het tempera-verguldingsproces, evenals een tijdrovend proces waarmee de te beschilderen ondergrond wordt vlakgemaakt en de voorbereiding van de ondergrond met huidenlijm en blanc de Meudon. Ook werken ze met sgraffito, waarbij een dikke verflaag wordt aangebracht en vervolgens weggekrast om de onderliggende laag zichtbaar te maken, en achterglasschildering, waarbij aan de achterkant van een glasplaat met een droge naald op bladgoud wordt gewerkt. Voor de nieuwe vestiging van de Cartier-boetiek in Brussel realiseerden ze een bas-reliëf in papier-maché, een zeer oude techniek die ook door Gaudí werd toegepast. Er is een panter te zien in een decor dat aan de Koninklijke Serres in Laken doet denken. Dit is een ecologisch verantwoord materiaal, bestaande uit modelleergips en plantaardige vezel. (atelierblundell.com).
De stenenzoekers
Cromarbo
In hun opslagplaats van 3000 m2 bewaren Bruno en Isabelle Crooneenberghs de mooiste sierstenen van over de hele wereld. Marmer, graniet, kwartsiet en onyx tonen er hun eindeloze kleur- en textuurvariaties. Pure schoonheid om in huis te halen. Dit familiebedrijf van drie generaties biedt natuursteen aan in voorgesneden platen van 2 of 3 cm dik en in zeer uiteenlopende texturen: marmer, een harde en compacte kalksteensoort met willekeurige aders, die wel gevoelig is voor zuren; onverwoestbaar graniet, ongevoelig voor zuren maar minder spectaculair voor het oog; lichtdoorlatende en van achteren belichtbare onyx met gelaagde motievenen en een lint- of wolkachtig effect; kwartsiet, dat vergelijkbaar is met graniet, maar kleurrijker is en meer variatie biedt, vooral onder de juiste belichting … Deze steensoorten laten hun verborgen, intrinsieke schoonheid pas zien nadat de mens ermee aan de slag is gegaan. Het polijstproces resulteert in een glanzend, haast ondoordringbaar materiaal dat de zachte en diepe, frisse en genuanceerde kleurschakeringen laat zien. In deze ‘lithotheek’ zijn harmonieuze blauw- en bruintinten te vinden (Santorini-kwartsiet), evenals groene accenten (marmer ‘Forest Green’, dat lijkt op een enorme luchtfoto van een woud, en ‘Forest Brown’, dat doet denken aan een microscopische foto van houtvezels). Of misschien laat u zich betoveren door het wit van Italiaans Statuario. De meeste stenen komen uit Italië, de wereldspeler op dit vlak die veel uit eigen land haalt, maar ook van elders importeert; daarnaast gaat Cromarbo ook zelf op zoek in landen als Turkije Brazilië, India en Iran. (cromarbo.be).
Tapijtengenie
La Manufacture de Cogolin
Hier wordt 100 jaar vakkennis gevierd, geboren in de baai van Saint-Tropez. Sommige creaties zijn gebaseerd op archiefmodellen, andere zijn het resultaat van samenwerkingsprojecten met hedendaagse designers als India Mahdavi, Stéphane Parmentier en decorateur Christian Bérard – een historisch project. De tapijten worden gerealiseerd met vier soorten weefgetouwen, die worden bediend door wevers die na een opleiding van vijf jaar in alle technieken thuis zijn. De gestructureerde tapijten worden geweven in stroken van 70 cm, terwijl de ‘plat geweven’ versies uit stukken van 50 cm tot 3 m breed bestaan. Alle stroken worden met de hand aan elkaar genaaid. Ze worden vervaardigd op Franse weefgetouwen, ‘basse lisse’ genaamd, met jacquardmechanismen die teruggaan tot de 19de eeuw. Deze techniek levert motieven op aan de hand van geperforeerde kaarten, tussenschotten die de haken leiden en de draden optillen op het ritme van de perforaties. Zo ontstaan zeer gedetailleerde ontwerpen. De weefsters snijden de draden altijd met de hand op het weefgetouw af. Zo ontstaan kleurnuances tussen de geknipte en gekrulde draden. De geknoopte tapijten waar de Manufacture de Cogolin in de jaren 1920 naam mee maakte, worden tegenwoordig in Nepal gemaakt, op ‘haute lisse’ weefgetouwen. De geometrische en bloemmotieven met hun hoge reliëfs bestaan in een palet van 200 kleuren, afkomstig van ververijen die door de werkplaats zijn opgezet. Respect voor de milieunormen staat daarbij centraal. Wol, katoen, linnen, jute, soja, raffia: er wordt uitsluitend met natuurlijke materialen gewerkt (manufacturecogolin.com).
Dichter in 3D
Gaspard Fleury-Dugy
Designer en beeldend kunstenaar Gaspard Fleury-Dugy werd zich tijdens zijn studie bewust van het potentieel van 3D-weven, een industriële techniek waarbij geen snipper materiaal wordt verspild. Hij speelt al sinds het begin van zijn loopbaan met het idee om dit breiproces, dat wordt gebruikt voor bekleding en meer technische toepassingen en unieke, soepele, rekbare texturen oplevert, een nieuwe kant op te sturen. Dat doet hij door nieuwe bruggen te bouwen tussen machine- en handwerk, tussen traditionele vakkennis en neo-craft. Breiwerk bestaat uit drijvers en ribben; op hem komt het over als een materiaal dat beweegt. Als de draad de lijn op papier is waarmee alles begint, dan is de weefmachine het potlood. Door de draden te verwisselen, brengt hij nieuwe aspecten naar voren. Zijn serie Soft Objets vertrekt vanuit het werk van een breimachine: een productiemiddel waarmee complexe vormen kunnen worden gecreëerd. Een soort 3D-printer eigenlijk. Door meerdere gebreide stukken textiel met elkaar te combineren, komt hij uit op een repertoire van motieven en kleurassociaties dat uiteindelijk een collectie vazen oplevert. Hij gebruikt de techniek voor het breien van de hiel van een kous en maakt er een gestructureerd element van, met holle en bolle zones. Tricotsteek, kettingsteek of boordsteek: zijn creaties, van vlechtwerkstructuren tot maliënkolders, brengen de vormesthetiek van het oude Rome samen met de architecturale rondingen van Oscar Niemeyer. Ook zijn er meer hedendaagse creaties, met een knipoog naar de pixels op onze schermen, kleurrijke sportkledij of de Memphis-trend. (gaspardfleurydugy.com).